siirlerim23
Sönmez ATEŞ
Karanlığa açılan gözlerinden
Süzülen Havz-î Kevser mi?
Bir umut tanesi mi yoksa
Yanaklarından aşıp dudaklarınla öpüşen
Bir yudum and içtim
Elimde bir avuç dilek
Seni diledim Tanrı’dan
Seni istedim…
Dudakların hâkim olmuş ruhuma
Muhakeme edemedim
Seni bir an bile
Hükmüm verilmiş diye
Saçlarını geçirdim gönlüme
Bırakma ellerimi
Ayağımı kaydırıp
Bırakma ölüme
Senin tenin merhem
Senin kokun nergisim lalem
Cennet kokuşlu sevdiğim
Bir tanem…
Gözlerinden seyrettim dünyayı
Kendimi bile
Gülüşünle tattım var olmayı bile
En karanlı zamanda saçların
Güneş olup aydınlattı
Soğuk anlarda ısıttı
Sıcak bakışların
Ne buz kesmiş ellerin
Ne yalan diyen dillerin
Söndüremedi bendeki sevgiyi
Bu derin ateşi…
 |
 |
