siirleri29
Cemaat OLMA TÜRK Genci
Ey vatan içinde vatansız kalan
Türk genci unutma!
Bu vatanı emanet etti sana
Toprak altında yatan
Cemiyet olmayı bırakma
Uzak dur cemaatten
Küfr-ü Diyardan gelen
Mesaj ile hareket edenlerden
Medet umma
El açma onlara
Satma ruhunu üç beş kuruşa
Sen bozkurtsun hürsün
Zincirini kendin takma boynuna
Yakışmıyor olsa bile altın tasma
Değerin en büyüğü benliğin
Sen Türksün,
Ne mutlu Türküm diyene
Ne mutlu zulme boyun eğmeyene
Takarsan bu tasmayı
Uzaklaşırsın kendinden
Adı vefa olur hizmet olur
Gün gelir karşılık beklenmiş olur
Uzak dur el ekmeğinden
Ekmeğini yediklerine esir olursun
Esaret köpeklere yaraşır
Sen bozkurtsun
Eğme başını eğersen
Esaret ilmeği geçer boynuna
Gün gelir anadan yardan
gün gelir vatanından toprağından
Uzaklaşırsın
Gidersin ücra diyarlara
Kıtalar ardına
Sanma amaç dine hizmet
Sanma amaç vatanı yüceltmek
Gün gelir ödül alırsın
İngiliz diline hizmetten
Gün gelir iftar edersin
Papaz ile kilisede
Bir bakarsın sende kurmuş olursun
Dinler arası dialogu
Uzak dur cemaatten
Unutma bu ülke için fayda
Yalnız Türk cemiyetten
Birlik olmadıkça ötesi yok
Bölünmekten güçsüz düşmekten
Bu yazımı özellikle üniversite gençliği üzerinde düşünsün diye yazdım.Üniversite yıllarında yurt için burs için kısacası üç beş dilim ekmek için biz özde ülkücüyüz orada olsak da birşey değişmez deyip cemaat içine bırakıyorlar kendilerini.Şiirde bahsettiğim gibi el ekmeğini yedikçe insan ekmek veren elin uşağı oluyor ve gün geliyor bu kardeşlerimiz hassas noktalarına vurgu yapılınca ülkücü milliyetçi çizgiden apayrı bir çizgiye kayıyorlar.Bu da bizi üzüyor gençliğimiz ne yazık ki okumuş cahillerle dolu bir davayı savunup o davanın değerlerinden bi haber olanlarla dolu daldan kopmuş kuru yaprak gibi rüzgar ile savruluyorlar.Biz ise kuru yaprak değil bin yıllık çınar gibi ayakta değerlerimize sımsıkı bağlı ve bir çınar edasıyla sürekli yükselen bireyler olmak zorundayız.Bu günlerde bir tek yaprak bile kopmamalı bizden gençliğimize sahip çıkalım...Ülkü ocaklarına bu noktada çok iş düşüyor ihtiyaç sahibi ya da arayış içinde olan gençleri ortada bırakıp birilerine yem etmeyelim.Tabi asıl iş bizlerde yani bireylerde bitiyor kendimizi yetiştirmek ve her kim olursa olsun karşımızdaki,duruşumuzu kaybetmeden kendinimizi savunuyor halde olmak zorundayız... Yorumlarınızı önerileriniz bekliyorum...
Ey vatan içinde vatansız kalan
Türk genci unutma!
Bu vatanı emanet etti sana
Toprak altında yatan
Cemiyet olmayı bırakma
Uzak dur cemaatten
Küfr-ü Diyardan gelen
Mesaj ile hareket edenlerden
Medet umma
El açma onlara
Satma ruhunu üç beş kuruşa
Sen bozkurtsun hürsün
Zincirini kendin takma boynuna
Yakışmıyor olsa bile altın tasma
Değerin en büyüğü benliğin
Sen Türksün,
Ne mutlu Türküm diyene
Ne mutlu zulme boyun eğmeyene
Takarsan bu tasmayı
Uzaklaşırsın kendinden
Adı vefa olur hizmet olur
Gün gelir karşılık beklenmiş olur
Uzak dur el ekmeğinden
Ekmeğini yediklerine esir olursun
Esaret köpeklere yaraşır
Sen bozkurtsun
Eğme başını eğersen
Esaret ilmeği geçer boynuna
Gün gelir anadan yardan
gün gelir vatanından toprağından
Uzaklaşırsın
Gidersin ücra diyarlara
Kıtalar ardına
Sanma amaç dine hizmet
Sanma amaç vatanı yüceltmek
Gün gelir ödül alırsın
İngiliz diline hizmetten
Gün gelir iftar edersin
Papaz ile kilisede
Bir bakarsın sende kurmuş olursun
Dinler arası dialogu
Uzak dur cemaatten
Unutma bu ülke için fayda
Yalnız Türk cemiyetten
Birlik olmadıkça ötesi yok
Bölünmekten güçsüz düşmekten
Bu yazımı özellikle üniversite gençliği üzerinde düşünsün diye yazdım.Üniversite yıllarında yurt için burs için kısacası üç beş dilim ekmek için biz özde ülkücüyüz orada olsak da birşey değişmez deyip cemaat içine bırakıyorlar kendilerini.Şiirde bahsettiğim gibi el ekmeğini yedikçe insan ekmek veren elin uşağı oluyor ve gün geliyor bu kardeşlerimiz hassas noktalarına vurgu yapılınca ülkücü milliyetçi çizgiden apayrı bir çizgiye kayıyorlar.Bu da bizi üzüyor gençliğimiz ne yazık ki okumuş cahillerle dolu bir davayı savunup o davanın değerlerinden bi haber olanlarla dolu daldan kopmuş kuru yaprak gibi rüzgar ile savruluyorlar.Biz ise kuru yaprak değil bin yıllık çınar gibi ayakta değerlerimize sımsıkı bağlı ve bir çınar edasıyla sürekli yükselen bireyler olmak zorundayız.Bu günlerde bir tek yaprak bile kopmamalı bizden gençliğimize sahip çıkalım...Ülkü ocaklarına bu noktada çok iş düşüyor ihtiyaç sahibi ya da arayış içinde olan gençleri ortada bırakıp birilerine yem etmeyelim.Tabi asıl iş bizlerde yani bireylerde bitiyor kendimizi yetiştirmek ve her kim olursa olsun karşımızdaki,duruşumuzu kaybetmeden kendinimizi savunuyor halde olmak zorundayız... Yorumlarınızı önerileriniz bekliyorum...
 |
 |
